α) Υψηλή διαβρωσιμότητα των εδαφών εξαιτίας του επικλινούς ανάγλυφου σε μεγάλο τμήμα των γεωργικών εκτάσεων και της εντατικής μηχανικής κατεργασίας που παραδοσιακά αυτές υφίστανται.

β) Συμπίεση από την καταστροφή της δομής λόγω της εντατικής κατεργασίας και της συχνής και άτακτης διέλευσης των μηχανημάτων. Τα εδάφη στην Ελλάδα βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό υπό καθεστώς κινδύνου διάβρωσης και συμπίεσης. Οι κίνδυνοι αυτοί αναμένονται να αυξηθούν σημαντικά στο άμεσο μέλλον λόγω της κλιματικής αλλαγής που επιφέρει αύξηση της έντασης και της συχνότητας ακραίων καιρικών φαινομένων (π.χ. ραγδαίες βροχοπτώσεις), η οποία σε συνδυασμό με τις μη βιώσιμες καλλιεργητικές πρακτικές (συχνή άροση, άτακτη διέλευση μηχανημάτων στον αγρό κλπ.) αναμένεται να οδηγήσει σε περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας η ακόμη και να καταστήσουν μεγάλες εκτάσεις άγονες, ακατάλληλες για γεωργική χρήση μειώνοντας το παραγωγικό δυναμικό της χώρας.

γ) Μη ορθολογική χρήση των αζωτούχων λιπασμάτων η οποία πέρα από την αύξηση του κόστους παραγωγής οδηγεί στην ρύπανση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων με νιτρικά. Επίσης σήμερα, η χρήση των αζωτούχων λιπασμάτων συνδέεται και με ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που είναι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Η παραγωγή ανόργανων αζωτούχων λιπασμάτων είναι μια ιδιαίτερα ενεργοβόρος διεργασία που συνοδεύεται από σημαντικές εκπομπές CO2 στην ατμόσφαιρα, ενώ η υπερχρήση τους οδηγεί σε αύξηση εκπομπών Ν2Ο που αποτελεί αέριο σχεδόν 300 φορές πιο επικίνδυνο από το CO2 ως προς την υπερθέρμανση του πλανήτη.

δ) Αυξημένη κατανάλωση καυσίμων και οι αντίστοιχες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που μέσω του PreConAgri θα μειωθούν σημαντικά. Η Ε.Ε. εξάλλου απαιτεί τη μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 30% έως το 2030 και η εφαρμογή αειφόρων καλλιεργητικών πρακτικών στη γεωργία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά προς αυτή τη κατεύθυνση.